Querémosnos vives.

Alcuérdome del ruxíu de les máquines
trabayando ensín parar,
como nós

alcuérdome del dolor
que sentíen les manes
de toes aquelles muyeres,

eses manes que dempués
cuidaben de los sos fíos
que-yos texíen suaños
que-yos alimentaben

eses que ficieron hestoria

alcuérdome del soníu de los homes
atrancando puertes
atrancando vides

alcuérdome entós de la sangre
corriendo poles venes
pola piel
pola cai,

alcuérdome de toes aquelles muyeres
que morrieron por nós
de toes aquelles
que puxaron pol futuro
pol nuesu,

Nós somos les fíes y les nietes
de toles que llucharon
que entá lluchen
polos nuesos derechos
pola igualdá
pola llibertá
pola vida,

alcuérdome de toes les muyeres
qu'antes y agora

ficiéronme creer en mi mesma

igual y llibre.